Stekene 2017
Verbeke Foundation CasAnus
Donderdag 27 april gaan we naar de Verbeke Foundation. Het ligt in Stekene, in Belgie, Dit is dus in het buitenland. Vandaar dat we voor Lowie onlangs een Europees paspoort hebben aangeschaft. We bezoeken de Zomerexpositie 2017. Als we het terrein oprijden, komen we al in een andere wereld terecht. We kijken meteen onze ogen uit. Via een oude zeecontainer betreden we het museum. Dit is de entree.
De tentoonstellingsruimte wil geen oase zijn. De presentatie is onaf, in beweging, ongepolijst, contradictorisch, slordig, complex, onharmonieus, levend en onmonumentaal, zoals de wereld buiten de museummuren. Zo worden we met ons entreebewijs ontvangen.
We nemen eerst tijd voor een kop koffie in de shop café orangerie. Ook deze ruimte bevat veel kunst. Daarna lopen we door de expo-hal. Het eerste deel maakt veel indruk. We zien er gestorven dieren die in staat van ontbinding zijn. Ook foetussen en skeletten zien we er verder. Vervolgens beklimmen we een containerkunstwerk. Dit is op de parkeerplaats van de buitenkant al zichtbaar. Eenmaal binnen zie je er heel verschillende dingen. Aan het begin van de middag zien we de demonstratie van een spirograaf. Door een mechanisme met flinke gewichten wordt er een tekening in werking gezet. Als we verder lopen komen we ook andere spirografen tegen. Dan komen we in een ruimte waar een overleden haas een typemachine bedient. Dit zie je alleen in Verbeke Foundation.
Dan lopen we naar de serre. Daar zien we beesten die van klei gemaakt zijn en ook strandbeesten die van pvc-buizen gemaakt en verplaatsbaar zijn.
Vervolgens gaan we naar buiten. Daar komen we ook langs de CasAnus. Dit is een flinke caravan, gemaakt als een darm. We hebben hem gereserveerd om er een nacht te overnachten. Hij is qua ruimte opgezet met een bed, eettafel, toilet, douche en wastafel. Er zitten twee deuren en vijf ramen in. Het heeft een wekkerradio en een klein elektrisch kacheltje. Met dit weer is dat wel heel plezierig. Het uitzicht is er prima. We zitten midden in de natuur, tussen het bos en aan het water. Luxe is er verder niet aanwezig, maar dat hebben wij hier ook niet nodig. Speciaal is het wel.
Tegen de avond rijden we nog naar Hulst om er te eten. Het is maar een kilometer of 5 terug. We lopen langs het beeld van Reinout de Vos, dat naast de stadspoort staat. Ernaast beginnen de stadswallen. We lopen er een stukje overheen. Daarna keren we terug naar ons logeerplek de CasAnus. Door het elektrische kacheltje is het er al een stuk warmer. We drinken nog een glas wijn, voordat we gaan slapen.
's Nachts heeft het flink geregend, maar 's morgens is het al weer droog. Lowie kan buiten meteen een ronde lopen, door het bos, langs het water en de kunstwerken. Super toch.
Dan wordt het tijd om weer terug te gaan. Het is onze laatste dag. We rijden door Zeeuws Vlaanderen en gaan over de Sasdijk bij Stoppeldijk, waar vroeger mijn Peetoom en tante woonden. Toen ik een kind was, hebben we hier met de familie jaarlijks gelogeerd. Natuurlijk is er veel veranderd, maar het is wel herkenbaar. Wat een mooie omgeving. Even later komen we langs de kreek, waar we vroeger veel gelopen en bramen geplukt hebben. Ook hier is het veranderd. De bramenstruiken staan niet meer op de helling, er groeit nu gras. Later rijden we door naar Westdorpe, ook daar woonde vroeger een zus van mijn moeder. Leuk om hier eens rond te kijken.
Daarna rijden we terug naar huis. We hebben een mooie midweek achter de rug. Lowie heeft zich goed gedragen en heeft veel energie verbruikt. De hele terugweg slaapt hij in de auto en gaat daar 's avonds thuis mee door. Hij moet echt bijkomen.