Kreta september 2013
Appartement Ida Village 1+2
Dag 1 : zondag 15 september
Vandaag vertrekken we voor een vliegvakantie naar Kreta. We vliegen vanaf Eindhoven Airport. We worden weggebracht naar de luchthaven. Dat is wel luxe. Op de heenreis hebben we een tussenlanding op Rotterdam. Dat vergroot de vliegervaring, voor iemand van ons, met bijna 100%. In Rotterdam verlaten we korte tijd het vliegtuig. Het wordt gepoetst. Daarna zitten we op de voor ons gereserveerde stoelnummers en begint de echte reis.
We landen ’s avonds op de luchthaven van Heraklion. De reisorganisaties staan klaar om de toeristen op te vangen, zo ook de hostess van OAD-reizen. Ze wijst ons waar de bus staat, die ons naar het Appartement Ida Village 1+2, in Chersonissos zal brengen.
We arriveren er laat op de avond. We zijn de enige vakantiegangers, die hier uitstappen. Van de omgeving hebben we nog niet veel mee gekregen, omdat het donker is.
We worden verwelkomd door de eigenaren Dimitris en Despina. Nadat we ingecheckt zijn, nuttigen we nog een drankje aan de bar. We ontmoeten er andere gasten. Er verblijven hier meer Nederlanders. Daarna is het tijd om ons bed op te zoeken. Reizen is toch wel vermoeiend.
Dag 2 : Maandag 16 september
We gaan de omgeving verkennen. We lopen eerst maar eens naar de supermarkt. Die blijkt meteen aan de hoofdweg te zitten. Dat is gemakkelijk. We kopen er brood, kaas en Griekse yoghurt. Zo kunnen we de dagen beginnen met een kopje thee of Nescafé erbij, op het terras bij ons appartementje.
Ons appartementencomplex bestaat uit verschillende huisjes, die op een heuvel zijn gebouwd. Er is veel verschil in hoogte. Er zijn dus ook heel wat trappen om te beklimmen en af te dalen. De appartementen staan verspreid over het complex en de omgeving buiten is mooi aangekleed met groen.
Na de koffie gaan we Chersonissos bekijken.Ons appartement ligt net buiten het centrum van Chersonissos. Het is zeven minuten lopen naar het centrum. We zitten net buiten de drukte. Maar hebben wel alle faciliteiten die bij een grotere plaats horen.
Chersonissos is een toeristische plaats, die zich uitstrekt langs de kust. Het bruist er van de activiteiten. En wij zitten al wat later in het seizoen.
Aan de hoofdweg zijn heel wat souvenirwinkels en tavernes te vinden. De terrassen grenzen aan het strand.
Aan het strand ligt ook het waterpark Star Beach. Daar komen heel wat toeristen op af. Maar we komen ook langs twee galerijen waar ze beschilderd
aardewerk verkopen.
Aan het einde van het stadje zien we een houten plattegrond. Op de heuvel ligt Oud Chersonissos. Het is het authentieke dorp. Voordat je Oud Chersonissos bereikt, kom je eerst nog door twee schilderachtige dorpen. Het zijn Koutouloufari en Piskopiano. We besluiten Dimitris naar de dorpen te vragen.
Er blijkt vanavond in Oud Chersonissos een folklore-avond te zijn. Dat lijkt ons een mooie wandeling. Dimitris vindt dat geen goed idee. Hij is niet zo voor het lopen. Hij denkt dat we er beter een taxi naar toe kunnen nemen. Vanavond gaan er veel mensen naar boven. Je loopt op de doorgaande weg, die bovendien niet verlicht is. Dimitris staat erop een taxi voor ons te bestellen. En even later worden we opgehaald.
Het is heel druk boven in Oud Chersonissos. Aan het dorpsplein liggen de terrassen van de tavernes. Alle plaatsen zijn bezet. Het lukt ons een plaatsje te bemachtigen op een terras, half onder de luifel. We zitten bij een klein restaurantje. De menukaart is in het Grieks en we kunnen er niets van maken. We zien wel dat er tapas geserveerd wordt. We besluiten ons te laten verassen met allemaal kleine hapjes. Even later staat de tafel helemaal vol eten. En het is allemaal even lekker. Ondertussen worden we vermaakt met zang en dans op het plein.
Aan het einde van de avond betrekt de lucht. Even later krijgen we een flinke onweersbui over ons heen. Aangezien we half onder de luifel zitten, dreigen we flink nat te worden. De serveerster heeft dat in de gaten en dirigeert ons naar binnen. We komen terecht bij een Griekse familie. De muzikanten en de
dansgroep zitten ook hier binnen.
We worden aan een lekker toetje gezet. We hebben het niet besteld. Griekse gastvrijheid. Buiten rijden de taxi’s af en aan. Het ziet er niet naar uit dat het weer snel opklaart. We besluiten dat we hier voorlopig goed zitten.
Even later komt er een Schots stel naar binnen. Het regent nog steeds en het lukt ze niet een taxi te bemachtigen. Ook zij worden aan een toetje gezet. Het blijkt dat zij in Koutouloufari moeten zijn. Dat ligt op onze route. Vanuit de taverne wordt er een taxi geregeld. We vragen of ze het goed vinden als we de taxi delen. Zo kunnen we dan toch, eerder dan verwacht, terug.
Dag 3 : Dinsdag 17 september
We gaan op excursie naar het achterland. We gaan met de bus, onder begeleiding van een gids, verschillende bergdorpen bezoeken. Wanneer Bert ziet dat het gezelschap steeds groter wordt, krijgt hij zo zijn twijfels. Hoe kan hij straks foto’s maken zonder dat er toeristen op staan? Maar het wordt toch een hele leuke dag.
De eerste stop is bij het dorp Aro Lithos. Dit is een nieuw Grieks vakantiedorp. Het is bedoeld als openlucht museum. Het laat zien hoe het leven in een Grieks dorp er vroeger uit zag. Sommige huizen zijn ingericht. We zien de woonkamer, voorraadkamers en slaapplaatsen. Ook zien we er de werkplaatsen van de oude ambachten zoals de weverij, de smidse, de bakkerij en natuurlijk het koffiehuis. Tevens is er een atelier waar mozaïeken worden gemaakt en
verkocht.
Het tweede dorp is Anogia. Het is bekend door het handwerken. Overal in het dorp hangen de geweven kleden en tassen aan de huizen, net zoals de
geborduurde tafelkleden. De vrouwen zijn trots op hun werk en terecht. Ze zitten buiten te handwerken. De mannen zitten op het terras van het kafenion aan de koffie.
Een paar vrouwen willen ons graag meer laten zien. We worden binnen uitgenodigd. Daar is nog veel meer te zien. Maar wij kopen er niets van. Het is onze smaak niet.
Verder in het dorp zien we hoe bergen rozijnen op kleden in de zon, achter een huis, liggen te drogen. Bert vraagt of hij er foto’s van mag maken. Dat mag. De eigenaresse geeft ons een zak zongedroogde rozijnen mee. Ze ruiken heerlijk. Ze heeft er kruiden, onder andere kruidnagels bij gedaan. Na een foto gaan we verder.
Hier kom je op straat nog straatventers tegen. Spullen worden niet alleen vanuit bestelauto’s verkocht. Je ziet hier ook venters met handkarren lopen. Niet
zelden zijn het vrouwen, die de kar duwen.
Het volgende dorp is Axos. We zien er huisvlijt. We bezoeken er een weverij / bakkerij aan huis. We zien hier hoe kleden op een groot weefgetouw geweven worden. Ook is er een demonstratie hoe brooddeeg gevlochten wordt. Het zijn broodvlechten, die speciaal voor festiviteiten, onder andere bruiloften gemaakt worden.
Vervolgens leggen we aan voor een lunch. Op het terras bij de taverne krijgen we een Griekse maaltijd. Op het terras staan ook geiten. Wie het wil proberen, mag ze voeren en/of proberen te melken. Die behoefte hebben we niet. Verder worden we uitgenodigd om zelf onze toetjes te bereiden. Ook dat hoeft voor ons niet zo. Wij besluiten ons eigen plan te trekken. Niet ver van de taverne staat een kerk. Die gaan we bekijken. Vanaf het plein hebben we een schitterend uitzicht op de omgeving.
Wanneer we terugkomen bij de taverne wordt er net uitgelegd hoe raki, de lokale sterke drank, gemaakt wordt. Veel Grieken stoken zelf hun raki. Wanneer we mogen proeven, willen we dat wel proberen. Er is een toeriste die de uitleg niet helemaal begrepen heeft. We zien haar haar handen wassen onder de
raki-kruik. Grote hilariteit is het gevolg.
Vervolgens gaan we met de bus naar een lokale beroemde sirtaki dansleraar. Hij geeft uitleg over de sirtaki en geeft een demonstratie. Dan worden wij
uitgenodigd om mee te dansen. Wij hebben inmiddels gezien dat er tegenover het terras van de taverne een heuvel is waar een kerk op staat. Wij fluisteren onze gids in dat we die kerk gaan bekijken en dat we bij de bus op het gezelschap wachten. Zo gezegd, zo gedaan.
De volgende stop is bij een klooster. Het is The Monastery of Timios Stavros. We gaan door de poort naar binnen. We komen op een binnenplaats, die geheel ommuurd is. Het klooster wordt bewoond en gerestaureerd door de monniken die er tegenwoordig wonen. We bezichtigen de kerk en de tuinen.
Even later komen we een monnik tegen. Hij maakt en verkoopt armbandjes.
De laatste stop is in Doxaro. We leggen er aan bij een taverne. Op het plein staat een grote boom. Het is een oude plataan. De stam heeft een omtrek van wel 7 meter. We drinken een biertje op het terras. Dan brengt de bus ons, via de kustweg, terug naar het appartement. Onderweg zien we “Het Drakeneiland” in de zee liggen. Het is een eiland met een verhaal. Het eiland heeft de vorm van een draak. En voor hem ligt een versteend stuk brood. Het was een geslaagde dag.
Dag 4 : Woensdag 18 september
Na ons ontbijt bij het appartement, gaan we ons opfrissen in het zwembad. We hebben ontdekt dat er twee zwembaden zijn bij ons appartement . Het ene
bevindt zich vlak bij de bar en de receptie. Het andere zwembad ligt bij de boven gelegen appartementen. Het is er heerlijk rustig en wij zijn deze vakantie
regelmatig de enige gebruikers.
We besluiten vandaag de heuvel op te lopen richting Oud Chersonissos. We lopen eerst via de boulevard naar de afslag waar de houten plattegrond staat. Daar gaan we rechtsaf, de heuvel op.
Onze wandeling brengt ons naar het eerste dorp Koutouloufari. We stijgen behoorlijk en het is erg warm. We zoeken onderweg een bankje in de schaduw. Koutouloufari is een mooi dorp. De doorgaande weg snijdt er doorheen. Aan de kust liggen de tavernes met terrassen die uitkijken over de zee. Aan de kant van het binnenland bevinden zich smalle straten.
Verderop komen we langs een waterput. Het blijkt het punt te zijn waar het dorp Koutouloufari ophoudt en waar we het volgende dorp Piskopiano begint.
Onderweg kopen we een lekker broodje dat we later in de schaduw opeten.
Aan het plein ligt de kerk met zijn mooie muurschilderingen. Aan de andere kant van het plein ligt het museum. We besluiten er naar binnen te gaan. Het
museum is aan de hand van thema’s ingedeeld. We zien er onder andere een wijnpers, raki-stokerij, smidse, oven, landbouwwerktuigen en een molensteen. Ook is er veel ruimte gereserveerd voor geweven kleden en weefgetouwen.
Op het dak is een terras. Daar groeien de geraniums en druivenranken weelderig. De planten staan in oude, lege olijfolieblikken.
Na het museum leggen we aan bij een taverne, waar we een frappé (ijskoffie) drinken. Het terras heeft uitzicht op de zee en wordt gerund door een Engelse.
We vervolgen onze tocht naar Oud Chersonissos, waar het nu heel rustig is. Op het plein leggen we aan bij de taverne van Antonio. We bestellen er een Griekse salade met brood. Want we hebben van onze tocht wel trek gekregen.
Even later lopen we het dorp weer uit en beginnen we aan de terugweg. Terwijl we de heuvel afdalen komen we langs heel veel olijfbomen.
Beneden komen we in het nieuwe gedeelte van Chersonissos. We ontdekken er een ijstentje waar ze heerlijke frappees maken. Dat moeten we onthouden.
Even verderop aan de boulevard komen we langs de “Leather Workshop Hatzis”. Hij verkoop onder andere leren tassen en riemen. Achter in de winkel is hij gewoon aan het werk.
Dag 5 : Donderdag 19 september
Vandaag gaan we Aghios Nikolaos bezoeken. We gaan met het openbaar vervoer. Er is ons verteld dat de busverbindingen goed zijn op Kreta. Dus gaan we met het de bus langs de kustweg. Een kaartje kopen we in de bus, bij de conducteur. We worden afgezet bij het busstation. Daar kunnen we meteen een stadsplattegrond meenemen en kijken hoe laat de bussen weer terug gaan. Aghios Nikolaos is gelegen op een heuvel en kijkt uit over de baai van Mirabella. Het is de stad van het verzonken meer. Men zegt dat het geen bodem heeft. Het meer is verbonden met de zee en er is een mooie haven. Je kunt helemaal om het meer heen lopen.
Vroeger was Aghios Nikolaos een vissersplaatsje. Tegenwoordig is het een toeristisch plaatsje.
Wij drinken koffie bij “Ano Kato”. We zitten er op het balkon en hebben uitzicht op het meer met de haven. Even later lopen we nog een ronde door de stad, met de lonely planet in de hand.
Aan het einde van de middag gaan we weer richting busstation. Het is er druk, maar het lukt ons een plaatsje in de juiste bus te vinden. De terugreis verloopt voorspoedig. Het is wel handig dat de conducteur alle haltes duidelijk afroept. Zo kunnen wij weer vlakbij ons appartement uitstappen.
Dag 6 : Vrijdag 20 september
We plannen een rustige dag. We starten relaxed met een broodje op het terras bij het appartement. Daarna verzamelen we onze zwemspullen. We installeren ons bij het zwembad, bij de bar en receptie. We hebben er wifi, dus de ipad gaat ook mee. We zwemmen, lezen en zoeken de foto’s uit.
’s Middags hebben we weer genoeg van het luieren. We gaan Chersonissos nog eens in. Het is tijd voor een lekkere frappe.
Dag 7 : Zaterdag 21 september
We hebben de excursie naar Spinalonga geboekt. ’s Morgens worden we door de bus opgehaald aan de hoofdweg. De reis gaat eerst naar Aghios Nikolaos. Daar wordt een pauze ingelast, zodat de stad bezocht kan worden. Aangezien wij hier al geweest zijn, besluiten we meteen naar café “Ano Kato” te gaan. We drinken uitgebreid koffie, terwijl we genieten van het uitzicht vanaf het balkon. We hebben ook nog tijd om rondom het meer te lopen.
Dan gaat de reis naar het vissersdorpje Plaka. Dit dorpje ligt tegenover het eiland Spinalonga. In een taverne krijgen we de kaartjes voor de boot, die ons over zal zetten.
Het eiland van Spinalonga heeft een groot massief fort, dat is gebouwd in 1579. Het lag strategisch heel gunstig en was gebouwd om de baaien van Elounda en Mirabello te verdedigen.
In 1903 werd Spinalonga een lepra-kolonie. De eerste 251 patienten arriveerden er in 1904. In het begin werden alleen lepralijders uit Kreta naar Spinalonga gedeporteerd. Maar na 1913, toen het eiland een deel van Griekenland werd, kwamen de lepralijders uit het hele land naar Spinalonga. De staat was verplicht iedere patient toegang te verschaffen. In eerste instantie woonden de mensen in de bestaande gebouwen, maar later werden er ook huizen bij gebouwd. De mensen woonden er onafhankelijk en waren zelf verantwoordelijk om te voorzien in hun levensonderhoud. De beperkingen die ze ervoeren door zowel de regelgeving als hun ziekte, ontnam hun niet de wens een (nieuw) leven op te bouwen. Het werd een dorp op zich waar mensen zich vestigden, verliefd werden, trouwden en opnieuw kinderen kregen. Het dagelijkse leven op het eiland Spinalonga wordt beschreven in de roman van Victoria Hislop. Het boek heet “Het Eiland” en er is inmiddels ook een mini-serie van gemaakt.
De leprakolonie sloot in 1957, waarna het eiland onbewoond bleef. De naam “Spinalonga” was een synoniem geworden voor lijden. Het eiland was gestigmatiseerd doordat het als lepra-kolonie gebruikt was. Nadat we Spinalonga bekeken hebben, worden we met de boot weer naar Plaka gebracht. Vroeger werd Spinalonga vanuit Plaka bevoorraad. Nu is Plaka een vissersdorpje met diverse tavernes. Vanaf de aanlegsteiger worden toeristen met bootjes naar de overkant gebracht om Spinalonga te bezoeken.
Wij eten een frisse salade in Maria’s Taverna. Daarna hebben we nog tijd om in de zee te zwemmen, voordat we ons weer melden bij de gids.
De bus brengt ons dan naar Elounda, dat 5 km ten zuiden van Plaka ligt. Elounda is een mondaine plaats, waar de rijken zich graag ophouden. Wij lopen langs de kade en kopen er een frappé. Op de terugweg genieten we, vanuit de bus, van het uitzicht op de bergen en de zee. Alweer een geslaagde dag.
Dag 8 : Zondag 22 september
Deze dag blijven we weer in Chersonissos. ’s Morgens lezen en luieren we bij het zwembad. ’s Middags hebben we daar alweer genoeg van. We besluiten nog eens naar de dorpen op de heuvel te wandelen. Maar deze keer lopen we de route andersom. We gaan dus eerst naar Oud Chersonissos, dan naar Piskopiano en keren via Koutouloufari weer terug naar de kust. Aan de boulevard trakteren we onszelf weer op een frappé.
Dag 9 : Maandag 23 september
We gaan naar Rethymno. We gaan weer met het openbaar vervoer, dus met de bus. We rijden over de kustweg. Maar nu de andere kant op. Hier zijn we nog niet geweest.
Bij aankomst in het busstation nemen we meteen een plattegrond mee. Voordat we de stad gaan verkennen, hebben we eerst een frappé verdiend. Deze drinken we in een parkje, vlakbij het oude gedeelte van de stad.
Rethymno is de derde grootste stad van het eiland. Het is een pittoreske plaats met een Venetiaanse haven en een oud Venetiaans stadsdeel. We komen in het oude gedeelte via de “Porto Guora”, de historische poort naar de oude stad. Opvallend zijn de smalle steegjes en de huizen met de balkons, gebouwd door de Venetianen en later herbouwd door de Turken. Met de lonely planet in de hand, maken we een rondwandeling door de stad.
We bezoeken het oude fort dat vanaf een heuvel de stad domineert. Binnen de massieve muren stonden ooit heel wat gebouwen. Alleen een kerk en een moskee bleven intact. Verder zijn er veel ruines te ontdekken. Vanaf het fort heb je een mooi uitzicht. Ook bezoeken we het archeologisch museum. Het is gehuisvest bij de ingang van het fort. In het verre verleden was het een gevangenis.
Dag 10 : Dinsdag 24 september
We maken er een rustige dag van. We sparen onze energie enigszins voor morgen. Dan gaan we de Samariakloof lopen. Aangezien die zich aan de andere kant van het eiland bevindt, wordt dat een lange dag. Voor de laatste keer slenteren wij door Chersonissos. Hier hebben wij morgen geen tijd meer voor. Voor het slapen gaan nemen we nog een drankje aan de bar. Dimitris verrast ons met een 43 met ijs. Hij is niet flauw en geeft ons een flinke borrel.
Dag 11 : Woensdag 25 september
Vanmorgen zijn we heel vroeg opgestaan. We worden al om 05.00 uur opgehaald aan de kustweg. We zitten wat verdwaasd op de bus te wachten. Het is nog donker en het lijkt wel midden in de nacht.
We gaan naar het Nationaal Park van Samaria, beter bekend als de Samariakloof. Sinds 1962, dus al ruim 50 jaar is dit Nationaal Park geopend voor het publiek. Het Nationaal Park is 4,850 hectare groot. De ingang van de kloof is bij Xyloskalo (1.230 m boven zeeniveau) op het Omalos Plateau. De kloof is met zijn lengte van 16 kilometer waarschijnlijk de grootste van Europa. De kloof begint net onder het Omalos Plateau en is uitgesleten door de rivier die stroomt tussen de bergtoppen van de Avlimaniko (1.858 m) en de Volakias (2.115 m). De breedte varieert tussen150 meter en 3 meter. De verticale muren zijn op het hoogste punt 500 meter hoog. In de kloof groeien veel wilde bloemen.Deze zijn vooral in het voorjaar te bewonderen. Ook leven er in de kloof veel dieren zoals de kri-kri, de wilde geit die op Kreta voorkomt. De kloof loopt omlaag naar het dorpje Agia Roumeli naar de zuidkust van Kreta bij de Libische Zee.
Ieder jaar komen er veel toeristen om de kloof te lopen. Gemiddeld doen ze er 4 tot 6 uur over. Hoe dichter we bij het startpunt komen, hoe meer bussen we zien rijden. De toegangskaarten voor de kloof krijgen we van onze gids. We lopen op ons eigen tempo door de kloof. Het is zeker de moeite waard. We zijn in dit landschap wel heel nietig.
We vinden het jammer dat het zo massaal is. Vooral in het begin is het erg druk. Door de excursie zijn we aan tijd gebonden en dat vinden we jammer. Liever hadden we meer tijd gehad om van het uitzicht te genieten, foto’s te maken en onze broodjes op te eten.
De eerste 6 kilometer , tot het dorp Samaria, is de kloof wijd en open. Het dorp is onbewoond. De inwoners zijn verhuisd toen het gebied een Nationaal Park werd. Ten zuiden van het dorp is een kleine kerk, opgedragen aan Maria van Egypte. De kloof is naar haar vernoemd.
Daarna wordt de kloof smaller. Op 11 kilometer zijn de muren nog maar 3,5 meter van elkaar af. Hier loopt een houten brug naar de overkant.
De kloof eindigt op 12,5 kilometer bij het bijna verlaten dorp Oud Agia Roumeli. Het is dan nog 2 kilometer lopen naar Agia Roumeli aan de kust.
Aan het eindpunt wordt gecontroleerd hoeveel bezoekers de kloof weer verlaten. Het Nationaal Park is onbewoond en men wil er zeker van zijn dat er niemand in de kloof achter blijft. In het park zijn ook ezels aanwezig om mensen die niet verder kunnen, op te halen.
Bij het eindpunt fuiven we onszelf op een biertje. Dat hebben we wel verdiend. Daarna lopen we verder naar Agia Roumeli aan de kust. We hebben nog tijd om in een taverne een maaltijd te eten.
Daarna is het tijd om aan boord te gaan van de “Daskalogiannis”. Het is een grote boot die via Loutro naar Hora Slakion vaart. Daar staan de bussen weer klaar om ons terug te brengen.
Het is een dagvullend programma en we zijn pas om 23.00 uur terug bij ons appartement. We worden door Dimitris verwelkomd en nemen aan de bar nog een drankje. Het is onze laatste avond. Morgen gaan we weer naar huis. Dimitris zegt dat wij in die 12 dagen meer van het eiland hebben gezien dan de gemiddelde toerist in drie weken. Wij bedanken hem voor de gastvrijheid. Wij hebben hier een geweldige vakantie gehad.
Dag 12 : Donderdag 26 september
Het is tijd om onze koffers te pakken. We vliegen om 10.35 uur vanaf Heraklion naar Eindhoven terug. Een taxibusje brengt ons naar het vliegveld. We gaan terug naar de realiteit. Op het vliegveld horen we van de hostess dat Oad Reizen failliet is. Voor hen breekt een onzekere periode aan.
Onze terugreis verloopt voorspoedig. Vanaf het vliegveld in Eindhoven nemen we de bus naar station Eindhoven. Van daaruit stappen we op de trein naar Helmond. Het is maar een klein eindje lopen van het station naar ons appartement. Om 17.30 uur zijn we thuis.